FS2004: QC Challenger II (Bill Lyons)

Custom Classic XI

QC Challenger II : Lynn and Bill Lyons

obrazek

Szmatolotami nigdy za wiele się nie bawiłem, chociaż, przez jakiś czas byłem w posiadaniu dodatku firmy Lago, pt Ultralights, który przeznaczony był właśnie dla FS2004. W zeszłym roku (2005) i o ile mnie pamięć nie myli jakoś jeszcze przed wakacjami Lynn oraz Bill (ci sami od serii Custom Classic) wydali samolot klasy ultralekkiej o nazwie Challenger. Obecnie model ten jest bezpłatny i można go zassać z serwisów Flightsim, czy Avsim po zalogowaniu.
Od razu po wydaniu modelu nasunęła mi się myśl „Co mogło skusić Billa” do wydania właśnie tego prostego samolotu o jakże turystycznym i tylko rekreacyjno-sportowym charakterze? Tym bardziej, że jak wiemy Bill Lyons lubuje się jedynie w okresie międzywojennym, a tu bum – szmatolot i do tego z lat 80-tych? Dla mnie był to mały szok. Sprawa wyjaśniła się jednak dość szybko, bowiem okazało się, że po prostu autor modelu był posiadaczem kiedyś prawdziwego Challengera (prawdziwa firma produkująca ten typ samolotu to Quand City), na którym spędził „upojne lotnicze przygody” cokolwiek miałoby to znaczyć : ). Challenger jest samolotem klasy Experimental i jak już pisałem ma jedynie turystyczny rodowód. Nie jest trudny w pilotażu, ma jedynie podstawowy zestaw przyrządów jak na klasę ultralekką przystało (a nawet trochę wiecej). Nie jest przystosowany do lotów w trudniejszych warunkach pogodowych, normalnie jest też wrażliwy na wiatr i podmuchy wiatru (ale to jak każdy samolot tej klasy). Cena samolotu (w realu) z silnikiem waha się między 15.000$ a 17.0000$ więc do tego nie jest zbyt drogi jak na przeciętnego Amerykanina. Do tego warto dodać, że Quand City Challenger to właściwie model-kit, a montuje się go dopiero w domu (ekh, raczej w dużym garażu). Powstały wersje przeznaczone dla 1 osoby, oraz dla pilota i pasażera (który ma orczyk i drążek). Właśnie tę drugą wersję zrobił Bill dla FS2004 oznaczoną jako Quand City Challenger II. Z założenia nie chcę rozwodzić się zbyt długo w tej recenzji. Nie, że nie ma nad czym, czy też z powodu, że obecnie model jest darmowy. Po prostu nie jest to moja ulubiona klasa samolotów, jednak sam model jest na tyle ciekawy, że warto mieć go w swojej kolekcji, a do tego czasem nawet i zasiąść za jego sterami co też czasami czynię.

obrazek

Quand City Challenger II jest samolotem typowo turystycznym, jeśli zaś chodzi o klasę ultralekką to w sumie jest nawet nieźle wyposażony. Osoby szukające extremalnych wrażeń w lotach raczej niech sobie go darują, podobnie jak i maniacy prędkości. Przy wznoszeniu Challengerem można dosłownie zasnąć ;). Przypominam sobie swój lot niedaleko Vancouver (screeny w recenzji), kiedy to startując z zalesionego lotniska musiałem wykonywać kilkanaście kółek wokół lotniska by w ogóle znaleźć się na pułapie umożliwiającym mi dalszy lot i nie zawadzenie o czubki drzew sterczących na pofałdowanym terenie. Na coś koło 700 metrów wzbijałem się 40 minut. Niezły czas :). Challenger do demonów prędkości zatem nie należy ale przecież dziwne by było gdyby było właśnie inaczej. Samolot jest typowym płatowcem widokowym, samolotem do lotów VFR, lotów na niskim pułapie i przy dobrej pogodzie, prędkość lotu przelotowego to też głównie 70-80 mph więc nawet niedaleki lot może zająć nam ponad jedną godzinę.

obrazek

Co znajdziemy w pakiecie? Oczywiście kilka modeli Challengera II. Mamy model Classic na podwoziu kołowym (screen powyżej), model na pływakach, amfibię oraz model na nartach. Oprócz tego mamy współczesnego Challengera II (drobne zmiany w wyglądzie), oraz model Challengera ze skróconymi skrzydłami. Do każdej z wersji mamy po kilka wariantów malowań co łącznie daje nam 16 rodzajów Challengera (z czego jeden z wariantów malowania samolotu to kopia malowania Challengera Billa Lyons). Oprócz tego mamy tradycyjnie parę dodatków (modów do FS’a - Custom Classic Extra np. wodę), mamy readme w postaci html, no i jak zawsze w przypadku produkcji Billa „misje” i jak dla mnie niezapomniany klimat. Wszystko jest spakowane i upchnięte w plik samorozpakowywujący się, tak więc wystarczy wskazać ścieżkę do głównego katalogu z naszym FS i po kliknięciu model sam nam się zainstaluje pod Flight Simulator 2004.

obrazek

Jak wygląda model 3D? Bill przyzwyczaił nas już do pewnych standardów swoich produkcji. Przynajmniej dla mnie mogę brać wszystko co jego w ciemno i wiem, że każdy nowy model z serii Custom Classic mnie zachwyci. Challenger tylko potwierdza tę regułę. Bryła 3D jest jak najbardziej poprawna, nieźle wymodelowana, mamy załamania również na ożebrowaniu płata czy sterów i lotek. Elementy opływowe są ładnie wyprofilowane i nie widać rażących uskoków modelu 3D. Podobnie jest z kabiną. Co prawda niektóre tekstury (np. fotela) są dosyć duże jednak kabina wygląda całkiem nieźle, a do tego nie spowalnia nam kompletnie komputera. Wyposażenie kabiny jest dość ubogie i właściwie może też stanowić dobrą szkołę dla zupełnie zielonego, nowego adepta sztuki pilotażu. Nie problem w nim się odnaleźć. Nie ma też czegoś takiego jak mikstura i skok śmigła. Ot przepustnica, podstawowy zespół przyrządów pilotażu, radio i oraz epokowy GPS, który znamy już z innych modeli Lynn oraz Billa (jego dokładniejszy opis znajduje się przy recenzji Luscombe 8A). "GPS Billa" (chociaż tak do końca to nie jest on jego autorem) pokazuje nam najkrótszą drogę do danego punktu i odległość, czyli jest właściwie mieszanką wskaźników kursu. Z kabiny 2D autor całkowicie zrezygnował co mi przynajmniej w zupełności nie przeszkadza bo zawsze używam praktycznie kabin 3D i Tracka IR+Vector podczas lotów. Mocno przeszkolony kokpit (z moim ulubionym efektem pleksiglasu) służy właściwie dobrej orientacji tego co jest za kabiną, niż tego co mamy w środku. Bill nie zapomniał wsadzić również CD do kabiny (widoczny na screenie na górze - prawa burta), dzięki czemu nasz długi lot może uprzyjemnić nam nasza ulubiona muzyka znajdująca się w napędzie naszego realnego CD-Romu. No i jak zawsze w przypadku Billa wieziemy ze sobą przesympatyczną współtowarzyszkę podróży (mówię o wyrazie jej twarzy bo nic nie mówi ) której na imię Jassica. Do tego parę fotek w kabinie właśnie Jassicki, czy innej lalki (ale wtedy chyba Jassica się nie obraża i tak bo uśmiecha się dalej). Nic dodać nic ująć, cały kochany Bill :- D

obrazek

Jeśli chodzi o model lotu i jego realistykę – ciężko mi tutaj coś powiedzieć konstruktywnego. Nigdy nie zajmowałem się takimi konstrukcjami jakoś na poważnie. Mogę opowiedzieć jaki model jest – o wznoszeniu i prędkościach już wspominałem. Ogólnie czuć też lekkość samolotu, droga startu czy lądowania jest bardzo krótka, a jeśli użyjemy klap samolot potrafi stanąć dęba (tutaj lekkie przegięcie, chociaż Bill był użytkownikiem Challengera czyli też nie wyssał sobie tego z palca). Klapy bardziej robią tutaj za mocny hamulec aerodynamiczny i trzeba miarkować ich używanie. Nie da tutaj się mówić również o jakiejś zwrotności. Samolot wykonuje posłusznie nasze przepisowe manewry jednak wszystko odbywa się w zwolnionym tempie co jest zapewne jak najbardziej słuszne. Dość łatwo go też uszkodzić i trzeba uważać by nie przekraczać niedozwolonych prędkości. Konstrukcja na pewno tego nie wytrzyma (chociaż proszę zwrócić na to ciekawe zdjęcie z reala Challengera 2 TUTAJ)! Do tego warto wspomnieć, że model ma odwzorowane uszkodzenie silnika. Jeśli pociągniemy delikatny silnik na za dużym rpm przez dłuższy czas, tłoki tego nie wytrzymają i w wyniku przegrzania możemy uszkodzić silnik. Złowrogi dźwięk zagości w naszych uszach i pozostanie nam jedynie szybowanie ku Matce Ziemi już bez napędu pchającego naszego podniebnego koziołka. Dźwięki też są fajne i czyste (choć zbyt ciche jak na taką konstrukcję i nieosłonięty silnik).

obrazek

Challenger jest modelem i samolotem który właściwie ma pokazać to co znajduje się na zewnątrz kabiny. Jest to samolot i model, który pozwala nam podziwiać świat znajdujący się na zewnątrz z prędkością szybszego ptaka. Nie ma tutaj specjalnie trudnych, skomplikowanych procedur startu, lądowania czy lotu. Ot wsiadamy, startujemy prawie na pych ;-) wzbijamy się 40 minut i kontynuujemy lot po prostej w stronę docelowego lotniska. Łatwo, prosto ale co najważniejsze przyjemnie. Bill w readme wspomina też o możliwości zrzucania przedmiotu do celu z Challenger (na ziemi powinno być namalowane koło). Ponoć taki pokaz odbywa się w Dzień Niepodległości – 4 lipca w jakimś stanie USA. Niemniej nie doszedłem do tej misji. Na minus do innych produkcji Billa można niestety zarzucić brak scenerii. Ahhh, rozpieścił nas już. No ale za to mamy jak zawsze pakiet „zadań”, z czego pierwsze to oczywiście nasz 1-y kontakt z QC Challengerem II oznaczone jako „Test flight”.

obrazek

Jeśli masz męczący dzień, szef cię opierdzielił w robocie, czy też chcesz po prostu się maksymalnie zrelaksować – opracuj szybko niezbyt długą trasę, włóż ulubiona płytę do napędu i zasiądź za sterami Challengera! Polecam!

YoYo

Model można zassać:

Avsim

Flightsim

Strona na temat Challengera (real)

Przeróbka kabiny i inne linki

Komputer testowy: